In het nieuws

Duikplank

30 jaar later zit ik bij een retraite en komt deze herinnering aan mij voorbij. De leraar heeft het namelijk over meditatie als duikplank voor je dagelijkse beoefening. Dat je meditatie niet ziet als ‘ik doe dit even’ of als verplichting, maar dat het juist aanzet tot interesse en aandacht voor de rest van de dag.

De duikplank als metafoor om elke dag een sprong te kunnen maken. Want eigenlijk springen we elke dag in het diepe. We weten namelijk nooit wat de dag brengt. We kunnen het leven niet controleren. Ook al is alles tot in de puntjes voorbereid, het leven, de natuur kiest haar eigen weg. Daar hebben we niet altijd wat over te zeggen. Wat we wel kunnen (leren) is leren om te gaan met al die onzekerheden en moeilijke momenten.

En in mijn herinnering deed ik toen als 8-jarige eigenlijk iets, waarvan ik toen nog niet wist dat ik daar 30 jaar later mijn werk van zou maken….

‘Nou komt er nog wat van...?’ Ik sta op de duikplank en doe mijn ogen dicht. Ik voel mijn angst, mijn bonkende hart, maar ik voel ook mijn voeten op de plank en door mijn aandacht daar naar toe te brengen, voelt het alsof ik ineens steviger sta. Ik doe mij ogen dicht en adem een paar keer diep in en uit. ‘Dag angst, fluister ik, ‘ik zie je en je mag er zijn maar… ik kies er nu toch voor om het te gaan doen. Ik glimlach en open mijn ogen. Ik focus ik op het einde van de duikplank en loop er zonder vrees naar toe. Mij bewust van elke stap. Ik adem uit en…. ik spring…

Het diepe in. Elke dag weer.